Lesbos: Een jaar na de brand
Het is een jaar geleden dat kamp Moria afbrandde. Zijn er lessen geleerd? Heeft Europa het licht gezien? De verhalen uit het inderhaast uit de grond gestampte Moria2 wijzen daar niet op.
De stenen vertellen verhalen: Alharam Delight
Vanuit de steegjes van de oude stad, vlakbij de Ibrahimi moskee, prikkelt de geur van rozenwater gemengd met witte suiker je neus; Een geur die jeugdherinneringen oproept. Deze zoetigheid staat bekend als Hebron Delight.
In deze aflevering van 'De stenen vertellen verhalen' neemt CPT Palestina je mee naar het nog immer populaire fabriekje, in de oude stad van Hebron, waar al twee eeuwen op dezelfde manier geproduceerd wordt.
Winst door een verloren oorlog
Het westen heeft ‘gefaald’ in Afghanistan. Maar vinden ze dat in de VS echt zo erg, of komt het (wederom) financieel wel goed uit?
Grondbezit, de moeder van alle conflicten
Historisch gezien is in Colombia de verdeling en het bezit van het land altijd een factor geweest in de verschillende processen van sociale strijd en in gewapende conflicten. De sleutel tot het oplossen van het geweld waarmee Colombia te maken heeft, ligt in het aanpakken van de ongelijke toegang tot land en het gebrek aan ontwikkeling van de plattelandsgebieden.
MC Canada en CPT sturen een team naar Unist’ot’en
De Mennonite Church Canada en Christian Peacemaker Teams hebben een begeleidingsteam van vijf personen geformeerd dat naar Kamp Unist’ot’en in het grondgebied van de Wet’suwet’en zal gaan om te luisteren, te leren en steun te bieden. Voorafgaand aan de reis leggen Allegra Friesen Epp en Emily Green een interview af.
Pushbacks in Griekse wateren: Waar ligt de grens, Europa?
In de haven van Mytilene, de hoofdstad van Lesbos, liggen vier grote grijze patrouilleschepen van de Griekse kustwacht. Ze zijn standaard uitgerust met één kanon voor en één kanon aan de achterkant.
Iedere namiddag verlaten de schepen de haven om de onzichtbare grens tussen Europa en Azië te bewaken. Dat doen ze onder meer door de dagelijkse boten met mensen die de oversteek naar Europa proberen te maken, te omcirkelen, te intimideren en soms zelfs te beschieten. Alles om te voorkomen dat ze aan land komen om daar asiel aan te vragen.
De bende die de brand in Moria achterliet
Verkoolde boomstronken steken af tegen de blauwe lucht. Wat hier ooit stond, is volledig weggevaagd door het vuur. Verderop staan de bouwsels die het wél ternauwernood hebben gered. Hun bewoners zijn gevlucht. Dit is wat overbleef na de brand van vluchtelingenkamp Moria op Lesbos.
Mijn ouders wonen in Kamp Moria 2
Vanaf het dak is er een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee en de kust. De honderden witte tenten die daar staan, horen niet bij een toeristencamping. Het is het nieuwste vluchtelingenkamp op Lesbos, Kamp Mavrovouni, maar in de volksmond Moria 2 genoemd. Het werd gebouwd nadat het beruchte Kamp Moria in het najaar van 2020 afbrandde.
“Daar wonen mijn ouders,” zegt Ghafor terwijl hij naar het kamp wijst. “In het deel vlak voor de toiletten.” Er staat een lange rij blauwe dixi-toiletten. “Mijn oudste zus woont bij hen. Ze delen de tent met een andere familie.” De tenten, van vier bij vier meter, zijn volgens de normen van de UNHCR bedoeld voor één familie, maar worden door ruimtegebrek gebruikt om twee families te huisvesten.
Ten slotte: Een viering zonder vluchtelingen
Afsluiting van de studiereis en de verslagen van Jannie. Wit privilege is nooit ver weg. Omdat de vluchtelingen het nieuwe kamp niet uit mogen is het rustig bij de afsluitende viering in de RK kerk van Mytilini.
Geschiedenis, ontmoetingen en volhouden
Migratie is alles behalve nieuw op Lesbos. Hoe ging en gaat de bevolking daar mee om? Wat moet Europa doen om een ‘dit nooit meer’ te voorkomen?
Drie kampen
3 kampen, 3 werelden. Tijdens de studiereis werden de buitenkant en overblijfselen van Moria en Mavrovouni, Kara Tepe en Pikpa bezocht. De bedoeling van de huidige situatie is duidelijk, het mag vooral niet aantrekkelijk zijn om naar Europa te komen.
Daar zit je dan met je voorrechten
Er vaart een veerboot tussen Lesbos en Turkije. Een retourtje voor 6 euro. Hoe groot kan het verschil zijn met de migranten die een vermogen betalen voor een gammel wegwerpbootje gevolgd door een voettocht van 60km en jarenlange opsluiting. De witte mensen op Lesbos zijn geprivilegieerd, maar wat kan je daarmee? Hoe zorg je voor verandering?
Oranje rotsen en verdwenen monumenten
Enorme aantallen migranten kwamen vanaf 2015 aan op Lesbos, en met hen enorme aantallen vrijwilligers. Velen verdronken, monumenten werden opgericht, vernield, schoongemaakt en afgebroken.
Goede doelen, deel van het probleem?
Lesbos loopt over van de vrijwilligers. Zo veel mensen die zich willen inzetten voor de migranten daar. Maar is dat eigenlijk goed nieuws?
De wereld is van iedereen, maar niet op Lesbos
Door: Jannie Nijwenning
Nu ik hier ben voelt het zo vreemd: het is zo mooi hier! Vanavond even gezwommen. Samen buiten gezeten op het terras van het hotel, aan het water. Het wordt donker en aan de overkant twinkelen de lichtjes van de Turkse dorpjes. Ik zei, dat ik het zo gek vind dat het hier zo prachtig is en dat er op dit eiland zoveel mensen zijn die niet kunnen genieten van al het moois maar opgesloten zijn in een kamp, na traumatische gebeurtenissen.
Bepakt en bezakt naar Lesbos
Reisblog Han Cuperus:
Bij de gate ontmoette ik mijn medereizigers die hetzelfde vliegtuig hadden geboekt. Twee collega’s en een dochter van één van hen. Sprekend over onze verwachtingen spraken we ontspannen over het programma dat wij toegestuurd hadden gekregen. Waarbij we al wisten dat het lang niet zeker zou of de geplande ontmoetingen daadwerkelijk door zouden kunnen. gaan. “De enige zekerheid van de reis is dat alles onzeker is.”
Een kerkhof voor reddingsvesten op Lesbos
Het zogenaamde Life Jacket Graveyard op Lesbos is geen kerkhof voor mensen, maar voor spullen. Bergen reddingsvesten, reistassen, kleding en boten liggen hier als stille getuigen van de humanitaire ramp die in 2015 begon.
Onbedoeld geeft de berg de immense grootte van de Europese vluchtelingencrisis aan. Ieder reddingsvest is van iemand geweest, iedere tas is met zorg ingepakt, iedere boot is gevuld met mensen die de oversteek naar Europa móesten maken.
Geen last
“Lesbos, een héérlijk eiland,” zegt de man naast me in het vliegtuig richting Mytilene. Zijn reactie als hij hoort dat ik geen vakantie heb, maar een studiereis om te leren over de complexiteit van deze Europese crisis: “Wij zitten gelukkig aan de westkant, daar heb je geen last van die vluchtelingen.”
De reis heeft me veranderd
Colombia - De 35 jaar durende reis van CPT heeft de organisatie naar verschillende delen van de wereld gevoerd. Dit jubileum is een moment om te vieren maar ook om terug te kijken.
De metafoor van een reis houdt doelstellingen, doelen en intenties in, allemaal afhankelijk van de plek die je wilt bereiken. Er is een routekaart nodig, met een begin- en eindpunt. Het draait om leren, periodieke evaluaties, veranderingen, nieuwe wegen inslaan en zelfs nadenken over nieuwe visies, missies en waarden.
De stenen vertellen verhalen - Osama School
De Osama ibn Munqidh-school was tot de zeventiger jaren een Palestijnse basisschool in de oude stad van Al-Khalil, maar werd toen in beslag genomen door de Israëlische regering om omgebouwd te worden tot een joodse jesjiva (Talmoedschool). In deze video luisteren we naar Palestijnse mannen die op deze school hebben gezeten.