Lesbos

Verkiezingen te midden van tragedies (4 Mei)

In Griekenland is dit een belangrijke periode, omdat de nationale verkiezingen die de toekomst van het land en de mensen die er wonen of wonen zullen bepalen in rap tempo naderen. Als je het nieuws en de reguliere media volgt, ziet je steeds opnieuw de strijd tussen politieke figuren die tegenover elkaar staan en proberen op het belangrijkste politieke toneel te komen, maar dit omhoog klauteren gaat over de ruggen van de zwakken, de onderdrukten en de mensen die het moeilijk hebben heen. De afgelopen vier jaar heeft de (uiterst) rechtse regering van de Nieuwe Democratie het leven van iedereen in Griekenland gedevalueerd en vernederd. Het is een regering die de macht en de heersende klasse steunt, alle gemeenschappelijke goederen privatiseert en alle hulpbronnen uitbuit voor winst.

Maart zou normaliter het begin zijn van de intensieve campagnes in Griekenland voor de komende verkiezingen. Maar bij botsing van twee treinen in Midden-Griekenland kwamen veel mensen, vooral jongeren, om het leven. Deze ramp zorgde ervoor dat de regering als teken van rouw de op handen zijnde aankondiging van de verkiezingen opschortte. In tranen verschenen politici op de televisie met steunbetuigingen aan de nabestaanden van de slachtoffers en het Griekse volk. Ondertussen waren ze achter de schermen bezig met crisismanagement en werd bekeken wie nu het beste op de voorgrond kon treden om zo het verlies aan stemmen te beperken, want daar ging het hen uiteindelijk om.

Het is beangstigend hoe de macht kiest of ze belang hecht aan een mensenleven, altijd afhankelijk van haar eigen belang en wat ze ermee wil bereiken. Ministers en regeringsmensen staan publiekelijk te huilen om de mensenlevens die tijdens het ongeluk, een conflict of de pandemie verloren zijn gegaan. Maar tegelijkertijd wordt er geen actie ondernomen om te zorgen voor veilig vervoer, artsen en volksgezondheid voor alle mensen. Nee, ze gaan telkens op zoek naar een zondebok om de schuld af te kunnen schuiven.
Wat de verkiezingsuitslag ook is, het is zeker dat de zwakken en onderdrukten van deze wereld zullen blijven worstelen om boven water te blijven.

Jij moet er voor hen zijn.


Voorspellingen voor de toekomst (31 mei)

De huidige periode is indicatief voor hoe de grensregimes zich de komende jaren zullen ontwikkelen. In Griekenland en Turkije zitten we midden in een langdurige periode van verkiezingen, maar alles wijst erop dat in beide landen de bestaande regeringen aanblijven. Ondanks verschillende verliezen blijft Erdogan aan in Turkije en in Griekenland lijkt de rechtse partij Nieuwe Democratie de tweede verkiezingsronde (op 25/6) met een comfortabele meerderheid te gaan winnen.

Het migratiebeleid stond centraal op de agenda van alle partijen aan weerszijden van de Egeïsche Zee, maar de bewoordingen waarin het debat werd gevoerd waren meer dan racistisch. Zelfs de oppositiepartijen hebben de misdaden die aan de grenzen plaatsvinden niet belicht, laat staan bekritiseerd, maar hebben in plaats daarvan ook een anti-migratie agenda aangenomen. De politieke situaties in zowel Griekenland als Turkije wijzen een duidelijke winnaar aan: het nationalisme. In feite was het nationalisme over het hele politieke spectrum aanwezig, met amper oppositie. Zelfs linkse partijen in Griekenland spraken nooit over wat iedereen weet en wat de Griekse regering hardnekkig ontkent: dat de Griekse staat illegale terug-duwpraktijken hanteert en verantwoordelijk is voor de dood, direct of indirect, van tientallen mensen.

Vooral op de grenseilanden zoals Lesbos, Chios en Samos lijken de kiezers zowel het terugduwen als de gesloten detentiecentra goed te keuren, ondanks de heftige reacties in 2020. Zo blijven we allemaal zitten met een gevoel van grote eenzaamheid en bezorgdheid voor de samenleving waarin we leven.  De extreem racistische institutionele en sociale omgeving zal het leven van degenen die de grens proberen over te steken en degenen die daarin slagen, blijven verwoesten. En ook de criminalisering van migratie en migranten zal onverminderd doorgaan.

Het staat vast dat het maatschappelijk middenveld en de mensenrechtenverdedigers nog veel meer aanvallen te verduren zullen krijgen. Maar het is nog zekerder dat er behoefte is aan versterking van iedereen die vecht voor een eerlijker, gelijker en democratischer samenleving.

En de worsteling gaat door ...

Lees meer verhalen van de maand

Blijf up-to-date en schrijf je in voor onze nieuwsbrief!