Er is iets in hem gebroken

Mohannad (8) zit gekleed in een grijze trui op een rode bank. Zijn hand ondersteunt zijn hoofd terwijl hij langs de camera kijkt.

Op 16 december achtervolgde de Israëlische bezettingsmacht (IOF) Mohannad, een jongen van acht jaar. Mohannad woont in de oude stad van Hebron/al-Khalil en na schooltijd gaat hij met zijn vrienden naar een buurtvereniging die leuke activiteiten organiseert voor kinderen in de oude stad.

Die donderdag was hij met zijn vrienden buiten toen Israëlische soldaten andere kinderen in de oude stad begon te achtervolgen omdat die volgens hen stenen gooiden naar de militaire basis. “Ik was doodsbenauwd, dus ik rende weg om me in een winkel te verstoppen maar ze volgden me. Ik schreeuwde 'Ik was het niet, geloof me!'” vertelde Mohannad. 

“Ze geloofden me niet. Zes soldaten hielden me vast en een van hen greep me in mijn nek toen ze me meenamen.” Terwijl ze hem meesleurden door de straat, zag zijn moeder door het raam wat er gebeurde; ze rende naar buiten om de soldaten te stoppen en greep Mohannad vast. In een verhitte discussie van meer dan een uur probeerden buren met de IOF te praten en enkele van hen werden aangevallen en in elkaar geslagen door de Israëlische soldaten.

“Een van de soldaten richtte zijn wapen op Mohannads rug en de andere op zijn hoofd, terwijl hij mijn armen vastgreep. Ik wilde alleen maar mijn zoon beschermen, ik wilde niet dat ze mijn zoon 'n pijn deden, of mij of een van de buren,” zei zijn moeder. “Toen gaf de soldaat ons de telefoon en een officier die Arabisch sprak, probeerde met Mohannad te praten maar hij beefde zo erg dat ze mij de telefoon gaven. De soldaat aan de telefoon beweerde dat ze foto's hadden dat Mohannad stenen gooide, en ze dreigden dat hij, als hij het weer deed, de gevangenis in zou gaan. 

Mohannad wankelde gewoon op zijn benen, omdat hij zo erg beefde. Ik bracht hem naar onze buren die koranverzen over hem uitspraken om hem een beetje te kalmeren,” vertelt ze verder. “Mohannad is mijn vrolijke kind; ik merk dat er iets in hem is gebroken! Nu durft hij niet meer alleen naar school te gaan en hij speelt niet meer met de kinderen in de buurt.” 

Mohannad zei altijd tegen zijn moeder dat hij beroemd wilde worden. Na het incident belden heel veel mensen ons op om te vragen hoe het met hem ging en om zijn verhaal te horen. Hij is beroemd geworden, maar niet op de manier waarop hij dat wilde! Mohannad krijgt binnenkort therapie om te genezen van het trauma dat is achtergebleven, zodat hij net als vroeger kan genieten van zijn leven. Zolang de bezetting echter voortduurt, is het niet makkelijk om veiligheid te garanderen.

Er zijn duizenden kinderen zoals Mohannad, maar zijn verhaal konden we horen en zijn stem konden we laten horen. Dat is ons voornemen voor het nieuwe jaar en voor elk jaar: samen onze stem laten horen voor bevrijding.

Vorige
Vorige

Overzichtsartikel: De gevangenen van Badinan

Volgende
Volgende

Dekolonisatie of uitsterven