Bericht uit Palestina: “Wij gaan niet weg”
“Hier staan, hier blijven, permanent hier, eeuwig hier, en we hebben één doel, één, één: om te zijn."
– Mahmoud Darwish
Sinds 7 oktober staat ons leven op zijn kop – onze dagelijkse bezigheden zijn overhoop gegooid en ons fragiele gevoel van veiligheid ligt aan diggelen. We zitten voortdurend aan het nieuws gekluisterd, wanhopig op zoek naar een sprankje hoop te midden van de onrust. Doordat Meta (o.a. Facebook en Twitter) samenwerkt met onze tegenstanders in het monitoren, censureren en beperken van Palestijnse inhoud, worden we gedwongen onze toevlucht te nemen tot alternatieve platforms zoals Telegram om op de hoogte te blijven van de situatie in Gaza.
In de eerste dagen veranderde onze levendige stad al Khalil/Hebron in een verlaten spookstad. Winkels sloten hun deuren, kinderen bleven verborgen in hun huizen en zelfs de zon leek te aarzelen om op te komen. Overal waren soldaten die schijnbaar onbeperkt macht uit konden oefenen en een sfeer van angst en onzekerheid cultiveerden. Al bijna 75 jaar hebben de Palestijnen te kampen met de trauma's van etnische zuivering, genocide en ontmenselijking, zoals ook verwoord in de recente opmerkingen van de Israëlische minister van Defensie. Onze rechten zijn systematisch uitgehold, onze huizen gesloopt en ons land in beslag genomen door kolonisten. Lees hier de gedachten en overdenkingen van aangehouden CPT-leden om inzicht te krijgen in hun ontmenselijkende ervaringen.
Naarmate de tijd verstreek, werden de beperkingen op de hele Westelijke Jordaanoever steeds strenger. De Israëlische bezettingstroepen (IOF) sloten de toegang tot al Khalil af en namen de controle over de stad over, ondanks – of misschien wel vanwege – haar centrale rol in de Palestijnse economie. Berichten over de behandeling van Palestijnen door Israëlische soldaten worden steeds alarmerender, zodat het voor ons nog lastiger wordt om onze huizen te verlaten.
Bewegingsbeperkingen bestaan al generaties lang, maar in de huidige context zijn ze, afhankelijk van waar je woont, steeds moeilijker te hanteren. Zo wonen plaatselijke CPT-leden in verschillende gebieden; een van hen woont in gebied C, vlakbij de nederzettingen van Kiryat Arba. Hij is in zijn huis gebleven om het te beschermen voor het geval kolonisten aanvallen. Bovendien hebben soldaten de belangrijkste weg naar zijn huis geblokkeerd, om te voorkomen dat die door Palestijnen wordt gebruikt. In plaats daarvan moeten ze door heuvelachtig terrein naar een nabijgelegen dorp om voedsel te kopen.
In de lucht wordt het steeds drukker met een constante aanwezigheid van helikopters, vliegtuigen en andere ongeïdentificeerde geluiden. Ondanks dat de geluiden voortduren, blijft het moeilijk om de oorsprong ervan te achterhalen.
Daarnaast worden er op de Westelijke Jordaanoever herhaaldelijk vreedzame demonstraties gehouden als uiting van solidariteit met de mensen in Gaza. Op vrijdag 13 oktober namen duizenden mensen in al Khalil deel aan een demonstratie tegen de apartheidspolitiek van Israël en hun huidige genocide op ons volk in Gaza. Op zaterdag 14 oktober werd er opnieuw gedemonstreerd en de demonstraties gingen door na de gruweldaad in het al Ahli-ziekenhuis in Gaza.
In de oude stad al Khalil hebben gezinnen nog steeds te maken met het dagelijkse trauma van het leven in de nabijheid van militaire posten die de illegale nederzettingen in de stad beschermen. Gisteren deelde een familie met ons de bezorgdheid van hun zesjarige zoon, die telkens weer vraagt: “Waarom?”. Hij stelt vragen en, zoals wij allemaal, worstelt hij om te begrijpen waarom Gaza wordt gebombardeerd, waarom gezinnen, huizen, scholen en ziekenhuizen worden verwoest. Hij vraagt zich af of zijn huis ook verwoest zal worden, zoals zoveel huizen. Hij vraagt angstig voor hij gaat slapen: “Zal mijn huis vannacht worden gebombardeerd?”.
De leiders van de gemeenschap zijn woedend over de reactie van het Westen op de genocide in Gaza. Ze vragen hoe de VS, de zogenaamd machtigste natie ter wereld, hun meer dan 70 jaar durende strijd aan de kant kan schuiven, en geld en steun kan blijven geven aan het Israëlische leger, het op drie na machtigste leger ter wereld, dat wordt ingezet tegen een ongewapende burgerbevolking.
In de dorpen rond al Khalil is het geweld van de kolonisten toegenomen. Aangemoedigd door de onverdeelde steun van Westerse mogendheden voor de genocide in Gaza, zijn de aanvallen van kolonisten, onder bescherming van het Israëlische leger, op de hele Westelijke Jordaanoever explosief gestegen in intensiteit en frequentie.
Op vrijdag 13 oktober documenteerde de Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem de aanval op een Palestijn in At-Tuwani, een dorp in het gebied van Masafer Yatta ten zuiden van al-Khalil. Hij verkeert in kritieke toestand nadat een kolonist, vergezeld door een Israëlische soldaat, vrijdag de gemeenschap binnenviel en hem van dichtbij neerschoot.
Op maandag 16 oktober moesten de bewoners van al Qanub, een gehucht ten noorden van al Khalil waar acht gezinnen wonen, toezien hoe hun dorp werd platgebrand. Naar verluidt leidde het geweld van kolonisten tot de verdrijving van alle inwoners van het dorp, dat vlakbij de nederzettingen Ma'ale Amos en Asfar ligt. Kolonisten staken drie huizen met al hun bezittingen in brand.
Op dinsdag 17 oktober vielen kolonisten in Simri, ten zuiden van al-Khalil, bewoners van twee kleine dorpen met geweld aan en walsten twee leegstaande huizen, waarvan de bewoners als gevolg van geweld door kolonisten al eerder gedwongen waren te vertrekken, met bulldozers plat.
Op dezelfde dag doodden soldaten in de stad Halhoul, ten noorden van al-Khalil, een 17-jarige jongen, Mohammad Nidal Mohammad Milhem, toen ze hem met scherp in de buik schoten. Mohammad werd neergeschoten nadat tientallen soldaten de ambachtsschool in Halhoul waren binnengevallen. Hier verbleven veel Palestijnse arbeiders uit de Gazastrook, nadat de Israëlische soldaten hen hadden vastgehouden in bezet Jeruzalem en andere delen van het land. Het leger beschadigde de school en ondervroeg de werknemers, waarna ze 50 van hen ontvoerden en daarnaast ook 26 Palestijnen uit verschillende delen van het gouvernement. De aanvallen leidden tot protesten in verschillende delen van Halhoul waarop de soldaten met scherp meerdere salvo’s afvuurden. Drie Palestijnen raakten gewond, waaronder Mohammad. Mohammad is de 61e Palestijn die sinds 7 oktober op de Westelijke Jordaanoever is gedood door het Israëlische leger en kolonisten.
Op 18 oktober, na de onvergeeflijke bomaanslag op het al Ahli-ziekenhuis in Gaza, vulden de straten van Hebron zich met demonstranten als steunbetuiging aan de mensen in Gaza. Vanaf de daken erboven werd door sluipschutters op hen geschoten, waardoor verschillende mensen gewond raakten.
Sinds 7 oktober zijn er veel Palestijnen ontvoerd en opgesloten onder het mom van arrestaties. In de nacht van maandag en de vroege dinsdagochtend werden minstens 70 Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever gearresteerd door de Israëlische bezettingstroepen, waaronder twee vrouwen uit Jeruzalem, journalisten en voormalige gevangenen, zoals gemeld door de Palestijnse Vereniging van Gevangenen. De Israëlische strijdkrachten hebben sinds 7 oktober 540 mensen gevangen genomen en sinds het begin van dit jaar meer dan 6.000 arrestaties verricht.
Honderden arbeiders die vanuit de Gazastrook in de bezette Palestijnse gebieden werkten, werden dagenlang vastgehouden bij controleposten voordat ze naar de Westelijke Jordaanoever werden gestuurd, ver weg van hun familie. De meesten konden geen contact opnemen met hun familie in Gaza. Op woensdagavond werden tientallen arbeiders uit Gaza gearresteerd, waaronder degenen die naar al Khalil, al Dahrieh en Yatta waren gedeporteerd.
De Palestijnse Vereniging van Gevangenen meldt dat sinds 7 oktober de Israëlische bezettingstroepen ongekende martelingen en systematische misdaden hebben gepleegd tegen gevangenen en hun gezinnen, waarbij deze werden bedreigd, geïntimideerd en mishandeld, en huizen van gevangenen werden vernield en gesloopt. Sinds 7 oktober hebben de bezettingsautoriteiten maatregelen opgelegd die het voor juridische teams en advocaten extreem moeilijk maken om gevangenen te volgen, in het bijzonder bij het verkrijgen van informatie over recent gedetineerde personen, waar ze zich bevinden en bezoekrechten.
Daarnaast geeft de Palestijnse Vereniging van Gevangenen aan, dat het Israëlische gevangenisbestuur dagelijks steeds zwaardere vergeldingsmaatregelen oplegt aan vrouwelijke gevangenen als onderdeel van een voortdurende collectieve bestraffing. Naast het algemene schenden van het recht op basisbehoeften voor het leven van gevangenen, zoals de inperking van toegang tot water, voedsel, gezondheidszorg en elektriciteit, is de leiding van de gevangenis overgegaan op het fysiek mishandelen van gevangenen tijdens de voortdurende controles. Een van de gevaarlijkste maatregelen met een negatieve weerslag op het leven van gevangenen is het weigeren van medische zorg, wat erop neerkomt dat het gevangenisbestuur de medische behandeling van gevangenen feitelijk heeft gestaakt.
Deze arrestatiecampagnes vormen een centraal en systematisch beleid van de bezettingstroepen om elke situatie waaruit een confrontatie zou kunnen ontstaan te ondermijnen, en dienen als primair instrument voor collectieve bestraffing, speciaal gericht op burgers.
Gezien deze onafgebroken en gewelddadige onderdrukking van de rechten van het Palestijnse volk, leeft de meerderheid van het Palestijnse volk voortdurend op het randje. Hoeveel fysieke en psychologische trauma's kunnen ze nog verdragen? De oproep van de internationale gemeenschap om een snel einde van de genocide en het apartheidssysteem zal luider moeten klinken om verder lijden en mishandelingen te voorkomen.
Dank-u-wel voor uw aandacht voor ons getuigenis over de huidige gebeurtenissen in Palestina. Uw liefde en steun houden ons op de been in deze ongelooflijk moeilijke tijden. We zijn zo dankbaar voor deze vredestichtende gemeenschap.
In vrede,
CPT-Palestina
