Het leven als kolonist is best goed, toch?
Door David Janzen
Uit mijn tijd met Christian Peacemaker Teams zijn de uitspraken van twee verschillende politieagenten in mijn gedachten blijven hangen. De eerste was van een lid van de Community-Industry Response Group (C-IRG - Gemeenschap-Industrie Reactiegroep) van de Royal Canadian Mounted Police (RCMP - Koninklijke Canadese Bereden Politie) in Brits Colombia, die als enige taak heeft om protesten te breken die de industrie en productie belemmeren.
“Het leven als kolonist is best goed, toch?” gniffelde de agent.
Het was mijn eerste week in een opdracht van drie weken bij CPT als wettelijk waarnemer in het gebied van de Wet’su’wet’en. Inheemse mensen blokkeren de Coastal GasLink bij de bouw van een pijplijn op hun soeverein land, die de gezondheid van het milieu in gevaar zou brengen en met name het risico met zich meebrengt dat de ongerepte rivier, waarvan je nu nog kunt drinken zonder het water filteren, vervuild raakt. Coastal GasLink en de RCMP zouden niet eens in het gebied aanwezig mogen zijn, omdat dit nooit is afgestaan en omdat het in een provincie ligt die de Verklaring van de Rechten van Inheemse Volkeren van de Verenigde Naties heeft ondertekend.
De opmerking van de agent was duidelijk bedoeld om mijn motieven in twijfel te trekken en te zorgen dat ik me weer achter de kolonisten zou scharen. De C-IRG was de week voordat wij aankwamen het kamp binnengevallen en had meerdere leden van de solidariteitsgroep bedreigd en mishandeld. In zeker één geval zou ik hun handelen willen beschrijven als martelen. De week daarop, tijdens de eerste week van ons verblijf, vielen ze het kamp zes keer binnen. Agenten verborgen hun badgenummers en namen, maakten macabere grappen over genocide, lieten watertanks leeggelopen, sneden banden kapot, stalen de sleutels van terreinwagens, en intimideerden media en wettelijke waarnemers. Uiteindelijk kwamen ze niet meer toen inheemse medestanders uit het oosten hen verdreven, schreeuwden dat ze zich op verboden terrein begaven en dat het volk van de Haudenosaunee en ander medestanders in het hele land het protest ondersteunden.
De tweede uitspraak die me bij is gebleven was van een agent van de Israëlische grenspolitie in Hebron, Palestina: “Nou, je bent niet meer in Canada en we bovendien hebben alles van jullie geleerd.”
Die uitspraak stak omdat het waar was. Naast Israël heeft ook Zuid-Afrika bestudeerd hoe Canada met ons 'inheemsenvraagstuk' omgaat. Ons CPT-team was bij een Israëlisch politiebureau kwam informeren over een 14-jarig kind dat net gearresteerd was. Onze moeite was tevergeefs. Vanaf het begin heeft de staat Israël heeft kolonisatie van bezet land als wapen ingezet en daarmee de Palestijnen samengedrongen in steeds kleinere gebieden.
Mijn recente tijd in het gebied van de Wet’su’wet’en was een verhelderende ervaring voor me. Ik was er getuige van hoe de wet, onze regering en industrie de kolonisatie blijven versterken. Het is tijd om wakker te worden en te beseffen dat kolonisatie de rechten van inheemse mensen al veel te lang heeft vertrapt