Grensgebied VS/Mexico: Deze botten zullen weer opstaan
Door: John Heid
Ik werd opnieuw door de hand van de Heer gegrepen. Zijn Geest voerde mij mee en Hij zette mij neer in een dal vol beenderen. Ik moest er aan alle kanten omheen lopen, en zo zag ik dat er verspreid over het dal heel veel beenderen lagen, die helemaal waren uitgedroogd. Ezechiël 37: 1-2 (NBV)
Op Stille Zaterdag vergezelde ik een groep van zes humanitaire hulpverleners naar een afgelegen gebied van het Nationaal Natuurreservaat Cabeza-Prieta. We hoopten het lichaam terug te vinden van een man die daar vorige maand in elkaar was gezakt en gestorven. Sinds de Amerikaanse grensbewaking werd opgevoerd en daarmee mensen dwong om routes door de meest dorre delen van de woestijn te nemen, zijn in deze regio talrijke lichamen gevonden. We liepen over een uitgestrekte vlakte, die ons deed denken aan die waar Ezechiël door de Geest naartoe werd geleid.
In twee dagen tijd legden we 40 kilometer af in een vallei waar de botten liggen, meestal ongezien. We konden het lichaam van deze “no identificado” (niet-geïdentificeerde) ondanks de specifieke aanwijzingen niet vinden. Dieren en de elementen van de Sonora-woestijn kunnen een lichaam snel laten verdwijnen. Toch was de inspanning belangrijk. Heilig. Intentie is waar het om gaat. Hij en al die ontelbare mensen die hier liggen zijn belangrijk. Hun geesten blijven hangen. Hun verhaal, hun uittocht, schreeuwt erom verteld te worden.
