Pushbacks in Griekse wateren: Waar ligt de grens, Europa?
In de haven van Mytilene, de hoofdstad van Lesbos, liggen vier grote grijze patrouilleschepen van de Griekse kustwacht. Ze zijn standaard uitgerust met één kanon voor en één kanon aan de achterkant.
Iedere namiddag verlaten de schepen de haven om de onzichtbare grens tussen Europa en Azië te bewaken. Dat doen ze onder meer door de dagelijkse boten met mensen die de oversteek naar Europa proberen te maken, te omcirkelen, te intimideren en soms zelfs te beschieten. Alles om te voorkomen dat ze aan land komen om daar asiel aan te vragen.
Mijn ouders wonen in Kamp Moria 2
Vanaf het dak is er een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee en de kust. De honderden witte tenten die daar staan, horen niet bij een toeristencamping. Het is het nieuwste vluchtelingenkamp op Lesbos, Kamp Mavrovouni, maar in de volksmond Moria 2 genoemd. Het werd gebouwd nadat het beruchte Kamp Moria in het najaar van 2020 afbrandde.
“Daar wonen mijn ouders,” zegt Ghafor terwijl hij naar het kamp wijst. “In het deel vlak voor de toiletten.” Er staat een lange rij blauwe dixi-toiletten. “Mijn oudste zus woont bij hen. Ze delen de tent met een andere familie.” De tenten, van vier bij vier meter, zijn volgens de normen van de UNHCR bedoeld voor één familie, maar worden door ruimtegebrek gebruikt om twee families te huisvesten.
De wereld is van iedereen, maar niet op Lesbos
Door: Jannie Nijwenning
Nu ik hier ben voelt het zo vreemd: het is zo mooi hier! Vanavond even gezwommen. Samen buiten gezeten op het terras van het hotel, aan het water. Het wordt donker en aan de overkant twinkelen de lichtjes van de Turkse dorpjes. Ik zei, dat ik het zo gek vind dat het hier zo prachtig is en dat er op dit eiland zoveel mensen zijn die niet kunnen genieten van al het moois maar opgesloten zijn in een kamp, na traumatische gebeurtenissen.
Een kerkhof voor reddingsvesten op Lesbos
Het zogenaamde Life Jacket Graveyard op Lesbos is geen kerkhof voor mensen, maar voor spullen. Bergen reddingsvesten, reistassen, kleding en boten liggen hier als stille getuigen van de humanitaire ramp die in 2015 begon.
Onbedoeld geeft de berg de immense grootte van de Europese vluchtelingencrisis aan. Ieder reddingsvest is van iemand geweest, iedere tas is met zorg ingepakt, iedere boot is gevuld met mensen die de oversteek naar Europa móesten maken.